Ouderparticipatie blijft door een gebrek aan tijd of know-how een uitdaging voor scholen. Brugfiguur Fatiha staat leerkracht Dries en zijn collega's bij en vormt de brug naar ouders. Hoe die samenwerking verloopt en welke best practices zijn gebruiken, lees je hier.
Een goede vertrouwensband is een win-win-win voor ouders, leerkrachten en leerlingen.
Dries: “Als leerkracht heb ik wel eens vijf minuten om met ouders te praten, maar om diep in te gaan op een probleem is er niet genoeg tijd. Aan bepaalde kinderen spenderen onze brugfiguren uren, dagen of weken van hun tijd in begeleiding. Dat zijn de kinderen die je als leerkracht moeilijk aan kunt, maar het zijn wel degenen die ons het meest nodig hebben.
De nood aan ondersteuning van een brugfiguur verschilt van leerkracht tot leerkracht. In coronatijden zagen we dat sommige collega’s erin slaagden om alle ouders te bereiken, hoewel bepaalde gezinnen zeer teruggetrokken waren. Andere collega’s hadden het moeilijker, maar slaagden er in samenwerking met de brugfiguren toch in om uiteindelijk iedereen te bereiken.”
Fatiha: “We proberen letterlijk de brug te zijn tussen de school en de thuissituatie van de kinderen. We zijn er voor alle ouders en gezinnen, maar vooral bij kwetsbare gezinnen proberen we kort op de bal te spelen. Wanneer iemand kwetsbaar of kansarm is, is moeilijk te bepalen. Dat uit zich op allerlei vlakken. Als ouders zelf naar ons toestappen is het gemakkelijker te herkennen, maar vaak ontdekken we het toevallig door op huisbezoek te gaan. Niemand loopt er graag mee te koop dat men kwetsbaar of arm is.
We kijken goed waar de noden zitten en gaan daar heel ver in: van helpen bij vragen rond kinderbijslag of documenten invullen, tot ondersteuning bij buitenschoolse activiteiten. Niet-kwetsbare kinderen vinden gemakkelijk de weg naar een sportclub, maar kwetsbare ouders zijn vaak minder op de hoogte. Dan gaan we samen met hen door de financiële en praktische mogelijkheden en gaan we eventueel zelfs mee naar de sportclub.
De nood aan ondersteuning van een brugfiguur verschilt van leerkracht tot leerkracht.
Dries: “De samenwerking met de brugfiguren loopt in twee richtingen. Wij merken dingen op bij leerlingen en signaleren dat. Als ouders voor ons moeilijk bereikbaar zijn, spreken de brugfiguren hen proactief aan. Soms komen ouders ook zelf met een vraag tot bij de brugfiguur, die al dan niet doorgeeft aan ons.
Fatiha: “Het is een wij-verhaal. Ik kan niet veel bereiken zonder mijn collega’s. Toch blijft het delicaat. Als ouders mij iets in vertrouwen vertellen, is het soms belangrijk dat de klasleerkracht ervan weet. Maar als ouders aangeven dat ze dat (nog) willen, mag ik hun vertrouwen niet schaden. Soms zoeken we dan een oplossing en moet het niet tot bij de leerkracht komen, maar soms probeer ik hen toch te overtuigen om de stap naar de leerkracht te zetten. Eens ouders de klasleerkracht beter kennen, gaan ze gemakkelijk rechtstreeks naar hen, maar wij kunnen als een laagdrempelige tussenstap fungeren.”
Dries: “Wij zijn een open school die ouders ’s morgens tot in de klas probeert te krijgen, zodat we kort met hen kunnen praten. Zo kunnen we ook snel op de bal spelen als er iets is. Als iets moeilijk loopt, weten ouders het liever snel zodat ze kunnen handelen. Wachten tot het volgende oudercontact heeft geen zin, want dat geeft hen het gevoel dat ze veel tijd verloren zijn.
Communiceren met ouders is gebaseerd op respect. We willen hen vooral het gevoel geven dat we niet oordelen. Een vertrouwensband bouw je traag en langzaam op, maar eens je dat vertrouwen hebt, worden net dat de sterkste banden. Daarna blijft het een kwestie om dat vertrouwen niet te schaden. Ouders zijn vaak benieuwd hoe het in de klas gaat en ze zijn zeker welkom. Omdat mijn collega’s daar al in investeren in de voorgaande jaren, merk ik in de bovenbouw dat ouders mij uit zichzelf aanspreken om betrokken te zijn. Ik pluk daar de vruchten van en speel er gretig op in, want als ik dat zou afblokken, houden ze er ook mee op.”
Communiceren met ouders is gebaseerd op respect. We willen hen vooral het gevoel geven dat we niet oordelen.
Fatiha: “Vertrouwen is de basis. De eerste maanden van mijn job moet ik bijna uitsluitend daaraan werken. Dat doe ik onder andere door niet alleen slecht nieuws te vertellen, maar ook met ouders te spreken als het goed gaat. Ik zorg er ook voor dat ouders dagelijks mijn gezicht zien, zodat ik geen vreemde voor hen blijf. En verder investeren we veel in informele contacten, zoals koffiemomenten of gesprekjes op de speelplaats.
De brugfigurenwerking is een initiatief van het onderwijscentrum van Stad Gent. Meer weten over deze werking of ben je op zoek naar meer tips? Klik op de knop hieronder!